Het was deze morgen opgelucht opstaan. De zware regenval van gisteren is gestopt en de wind was deels gaan liggen. Vandaag zou een zware dag worden. Volgens onze app hadden we 27 km te gaan met 1100 hoogtemeters. Gelukkig waren we goed uitgerust en na een een kort ontbijt zijn we vetrokken om 6u45.
De eerste kilometers liepens langs een pad die ons leidde naar onze eerste beklimming. Vanuit de dorpskern van Pakiri ging het pad de heuvels in. We zagen al van ver dat heuvel vrij mistig was in de hoogte. Hopelijk klaart die later nog op. Met dat het gisteren ook veel geregend had vreesden we dat het te modderig zou zijn. Nuja we stonden erop dat we deze tocht gingen voltooien.
Eenmaal begonnen aan de klim ging het vrij goed. Dit waren vooral weides waar we geen last hadden van modder. Hoe hoger we geraakten hoe meer wind en regen we kregen. Het was hier terug zoals gisteren. Veel wind en regen. Na een kleine uurtje hadden we de eerste piek bereikt van 300 meter.
Hier waren we al terug goed nat geworden van de regen. Gelukkig hadden we nu een traject die door bos en weide liep.Hier hadden we alvast geen last van de wind... De modder daarintegen was weer wat anders. Op grote delen van dit pad kon je praktisch niet anders dan door de modder te wandelen. En deze was..... tot aan je enkels diep. Het waren enkele moeizame kilometers met mooie bossen die ons leidde naar de 2de klim en ook de hoogste piek van de dag genaamd Tamahunga.
Het was terug puffen, de klim was nu helemaal in het bos genaamd "Omaha forest" met zeer smalle en dichtbegroeide paadjes. Met het natte weer voelde we ons echt in een regenwoud. De regen was intussen al wat afgezwakt maar het bos zelf was nog steeds heel nat. De modder bracht wat valincidenten mee. Na wat aanmoedigen heeft Delphine toch snel de top bereikt. Als je weet dat we slechts 1 à 2 km per uur konden afleggen, en toch door deden, dan met je dat dit zwaar was. Ploeteren door modder. Het maakt ons sterker! Jammer van het weer. We werden hier enkel maar beloond met een mistig zicht.
Na een korte pauze op de top gingen we verder. We hadden nog een hele weg af te leggen. De afdaling ging vrij vlot tot op het laatste deel. Hier waren het weer moddertaferelen tot we terug op een asfaltbaan kwamen. Het 1ste bos was voltooid. Dit was pas 11km van de 26. En het was ondertusen al 12 uur. Ik dacht toen al dat dit moeilijk ging worden voor het 2de stuk.
Delphine die normaal van bossen houdt. Had na het 1ste bos, niet meer veel liefde over. Ik had haar ook gewaarschuwd dat we nog 15 km moesten wandelen waarvan 12km bos ging zijn. Zij mocht beslissen of ze het nog zag zitten.
Haar koppig kantje zei zonder twijfel dat het wel ging lukken. Toen zei ik dat we waarschijnlijk om 19 uur op de kampplaats zoudden arriveren.
De beslissing stond vast en we gingen verder. Het weer was ondertussen wel opgeklaard en de zon scheen volop. Nu waren we op een gravéweg aan het wandelen die ons naar het begin van het 2de bos bracht "Dome Forest". Dit bos begon op een piek waar de weg stopte. Het pad was hier breder en beter aangeduwd waardoor er geen modder was. Van de 15 kilomters gingen de eerste 5 vrij vlot.
Het volgende deel (10km) was terug een "Tramping track" dit is de benaming dat ze gebruiken in nieuw zeeland voor stukken die voor ervaren wandelaars zijn. Ook staan hier meestal ook waarschuwingen van wat je kan verwachten. In dit geval was dit veel modder en bij nat weer dat je mogelijk bepaalde waterstromingen doorkruist.
Het was hier terug nauw in een vrij dicht bos. Het daalde af tot een aan rivier. Sommige plaatsen waren steil. De modder was relaftief te doen in vergelijking met het vorige bos. Eenmaal bij de rivier volgden we die voor 1 km. We passeerden enkele kleine stromingen waar we over moesten en kwamen aan bij een oversteekpunt van de rivier. Gelukkig was deze niet te hoog. Het was vrij duidelijk hoe we de oversteek gingen doen. Ik ging voorop en met 2 stappen door het water waren we aan de overkant met behulp van wat rotsen. De schoenen waren nu wel al kletsnat van de regen en de rivier. Tijd voor een pauze.
Net na de rivier ging het pad eventjes over naar een gravéweg, dit was enkel een tussenweg van 500 meter die ons naar de laatste 6 km bracht. Het begon hier terug met een stevige klim. De benen begonnen al te verzwakken en het klimmen ging al wat trager.
Een klein half uur later zaten we weer op een top. Hier is wel nooit iets te zien want we zijn nog steeds omringd door bomen. De komende 5 km wandelden we langs een richel van de ene top naar de andere. Constant op en neer op een niet zo vlot bewandelwaar pad. Halfweg begonnen het boven ons wat donkerder te worden. Na enkele minuten braken de hemels open en zaten we terug in een volle vlaag met regen. Nog 4 km te gaan. In dit bos was dit dus nog kleine 2 uur.
Een laaste klim naar "The Dome". De regen bleef ondertussen duren. Het pad was weer vrij modderig en nat geworden. Ons tempo was ook sterk gedaald. We hadden wel geen andere keuze dan door te wandelen. Er was hier niet echt een plaats om te kamperen door de dichte begroeiing.
De laatste 1000 meter waren alvast beter. Het was terug een aangelegd pad voor gewone wandelaars. Die afdaling was met trappen en mooi aangeduid. Ik heb vooropgelopen naar de kampplaats om de tent op te zetten. Het was ondertussen al 18u30. Bij de aankomst zie ik echter dat iedereen in een gebouw zit te rusten. De eigenaars van een gesloten café boden hun eetruimte aan als slaapplaats omwille van de hevige regen. Het blijft me verbazen hoe gastvrij de mensen hier zijn.
Delphine komt enkele minuten later aan. Opgelucht dat we geen tent moeten opzetten maar volledig versleten van onze zwaarste dag tot nu toe. Bleek dat we 30 km met 1400 hoogtemeters op de teller hadden!
~Matn~
Reactie plaatsen
Reacties
Da is next level, respect!