De dag na het bereiken van Bluff zeiden we letterlijk: en wat nu? Plots hoeven we niks meer te plannen.

Onze droom om een thru-hike te doen is uitgekomen. En... we hebben het gehaald! De keuze voor Nieuw-Zeeland hebben we ons geen moment beklaagd. Door Nieuw-Zeeland leerden we een nieuwe vorm van hiken kennen: tramping. En wat een avontuur was ons dat! We hadden niet durven dromen van hoe mooi het land in z'n geheel is. Vele beelden staan op ons netvlies gebrand. Ongetwijfeld gaan we het backpackersleven missen.

Vandaag kropen we vroeg uit de veren. Het is de laaste dag. Nog voor de zon op was ging delphine ontbijt maken en ik probeerde de tent op te bergen. Hopelijk verloren we niets omdat ik amper iets kon zien.

Het weer deze ochtend is een heel stuk beter dan de voorbije dagen. En hier zijn we blij mee want we hebben een lange wandeldag voor ogen. Je zou kunnen denken: tuin de latste, da ga gemakkelik zin, maar 's ochtends is het toch altijd even op de tanden bijten om te vertrekken. Na alle kilometers voelen we bij de start dagelijk pijn in de voeten en gewrichten. Toch gaan we alle laatste kilometers stappen.

Het was eens iets anders vanochtend. Opstaan in het gazon van een boerderij. We besloten om direct te vertrekken zonder ontbijt. We aten enkel een bar. Het is enkel 17 km vandaag tot aan riverton.

Het waaide en regende vorige nacht alsof de hut waarin we sliepen ging weg vliegen. Blij waren we dat we niet in de tent hoefden te slapen. Tijdens de ochtend valt de regen mee en de weersvoorspelling ziet er beter uit in de namiddag. Aan de lucht te zien twijfel ik om te vertekken. Mattia is ervan overtuigd dat het beter zal worden, dus we gaan toch op pad.

Het was aangenaam om terug in een bed te slapen na de slapeloze nacht ervoor. We konden rustig ontbijten en vertrokken vroeg. Het zou intens regenen vanaf de late namiddag dus we moeten vroeg op de volgende bestemming geraken.

Zandvliegen attack! We springen al van 's ochtends vroeg in het rond want er is letterlijk een zwerm van zandvliegen in de weide waar we kampeerden. 's Nachts leek het een luggenjacht in de tent maar in de plaats van muggen waren het zandvliegen.

Vandaag gaan we terug het bos in. We beginnen aan het einde van onze reis te komen en we beseffen het maar al te goed. We genieten dus des te meer van deze stukken.

Het is gemakkelijk opstaan in de hostel. Niet veel om in te pakken en we ontbijten in een cafeetje. Na het ontbijt stappen we een kilometer op de baan waar we willen hitchen om terug opntmde track te kunnen gaan. Het isneen drukke weg. Toch duurt het 40 minuten voordat er iemand stopt. Het is een campervan en we kunnen achterin kruipen. Wat een luxe lijkt ons dit om met een campervan te reizen! Toch kijken we uit naar het vervolg van onze tocht. 

Vandaag gaan we terug een rustdag inlassen. We doen onze was en plas in de ochtend voor we vertrekken naar onze hostel na het inpakken van de tent. Ook doen we terug onze boodschappen. Deze keer voor 5 nachten en 6 dagen. Dat zou ons helemaal tot riverton moeten brengen.

Gisteren avond hoorde ik na een kwartier al een muis bij Mattia z'n rugzak. Meteen de rugzak opgehangen en we zijn muisvrij opgestaan. Gelukkig hadden we al ons eten opgehangen hebben we ons eten dus niet moeten delen.

Vandaag wordt terug een lange dag. We zitten in een goed ritme en de tracks vallen goed mee deze keer. We starten vroeg in de ochtend en merkten dat hij vrij koud is. Het hout van de hut was glad, het moet dus gevroren hebben. Het was helder weer en de vallei onder ons was volledig gevuld met wolken.

Vorige nacht heeft het gesneeuwd. We hadden er geen last van in de tent want we hadden het ondanks de koude temperaturen warm. Het was zalig om de sneeuw smeltend op de tent te horen vallen. Koud is het wel om op te staan. Daarom beslissen we om alles in te pakken en pas anderhalf uur later in een hut die we passeren te ontbijten. 

Vandaag nemen we vroeg in de ochtend de shuttle vanuit queenstown. In plaats van terug op de Ta te gaan doen we eerst een kleine omweg om een Great Walk te wandelen. Deze tracks zijn goed onderhouden en populair.

Uitgeslapen kijken we uit om te gaan ontbijten. Mattia zou meteen een burger willen gaan eten omdat Ferg's burger zogezegd de beste burgerzaken in de wereld is, mo zo vroeg n burger eten, da goam nie doen wi. Dus toast met ei en n koffietje, dat vult ons goed.

We kunnen 's ochtends alle tijd nemen om op ons gemak op te staan. De wandeling vandaag is plat en na alle bergsecties zal dat wel eens deugd doen. We vertrekken om 9u30 in Arrowtown en ons doel is om naar Queenstown te stappen. 

Het doel is om vandaag aan te komen in Arrowtown. We starten de dagbmet een klim van 540 hoogtemeters. Zo in de ochtend meteen omhoog gaan zonder opwarming, dat zorgt voor een hoge hartslag. We gaan meteen goed door tot we de saddle bereiken en hier nemen we een korte pauze om op de hoge piek nog van de uitzichten op de beide kanten van de bergketens te genieten.

Ik kwam wakker van gefroemel in een plastieken zak. Iemand was al vroeg uit de veren om te vertrekken. Bij delphine zag ik nog geen beweging.

Vochtig deze ochtend want het dauw is zelfs tot in de tent binnen gedrongen. Het is opstaan met een leuk vooruitzicht: om de uitzichten van de bergen volledig in ons op het nemen houden we een Nero dag. Een Nero betekent een korte wandeldag. We hebben een pittige klim van rond de 500 hoogtemeters, en evenveel als afdaling, maar het is slechts 6 kilometer tot aan de volgende hut. Om 8u kunnen we er in vliegen.

Deze ochtend waren we vrij laat uit onze tent. We hadden geen haast en genoten van het uitslapen. We zouden er een korte dag van maken.

Het was opnieuw een koude nacht. Het doel is naar Wanaka te stappen vandaag. Een luxe is dat het relatief vlak zal zijn. En we weten datnde zon vanaf 8u fel zal beginnen te schijnen en we terug temperaturen van rond de 25 graden zullen hebben.

Een koude nacht zorgde voor een kille ochtend. Ik kreeg delphine moeilijk uit haar slaapzak. Na enkele pogingen zat er toch wat beweging in. Door de drukte in de hut namen we hier geen ontbijt. We staken snel alles in de rugzak en begonnen te wandelen om ons ze warm te krijgen. De klim in het begin gaf ons lichaam een extra duwtje om warm te krijgen. Eenmaal boven kregen we de eerste zonnestralen over ons heen.

15 km vandaag, en we weten uit de trailbeschrijvingen dat ze zwaar zullen worden. Het liefst zouden we een hut verder geraken, maar we weten niet of dit haalbaar zal zijn. Ijskoud is het wanneer we om 8u 's ochtends vertrekken. Met muts en fleeshen trui starten we de dag.

Het was zalig opstaan vandaag. Het slechte weer deze nacht zorgde dat niemand vroeg uit de hut vertrok. Buiten was het koud en constant aan het regenen. Gelukkig hadden we genoeg eten mee om een dag in de hut te blijven.

Vandaag voel ik me al een stuk meer in form dan gisteren. Opnieuw is het genieten om op te staan tussen de bergen en terwijl Mattia de tent opbergt, maak ik koffie en het ontbijt. De track die we vandaag volgen is een bulldozer track. Het wordt dan ook een mooi pad.

Een droge tent deze ochtend. Het gaat heel vlot om deze op te bergen en ook de grond is droog om het ontbijt te maken. Het is aangenaam, tot we vertrekken en ik de rugzak op zet. Meteen voel ik het gewicht doorwegen op m'n knieën en de gewrichten in m'n voeten doen pijn. Dit is de fysieke last van een lange hike.

Een deel van de trail wordt opnieuw met de fiets aangeraden. Van Lake Tekapo tot Lake Ohau kunnen we de Alps To Ocean Bike Trail fietsen. De fietsen moeten in groep gereserveerd worden en dit deden we een paar dagen geleden met een aantal hikers. We verzamelen om 8u in de ochtend bij de fietsverhuurder. Na alle praktische uitleg kopen we allen nog een picknick voor de dag zelf.

Helemaal alleen opstaan tussen de bergen. Dat is zalig en wat een rust. Het is muisstil. Na een goeie nachtrust in de tent gaan we vandaag richting Lake Tekapo.

Deze ochtend stonden we op met een heldere hemel. Het was nog koel doordat de zon nog achter de bergen zat. We vertrokken om 7u30 en plannen te wandelen tot we het moe zijn.

De shuttlebus vertrekt om 8u. Het is opstaan, alles inpakken, ontbijten en naar de ontmoetingsplaats gaan. De shuttle kost ons veel geld, 60 NZD per persoon. Maar het is een lange weg, anderhalf uur rijden en dus de moeite. Eens aangekomen bij de track weten we dat het een zware dag wordt. Moeilijk terrein en een totaal van 1200 hoogtemeters. Toch gaan we er gemotiveerd voor.

We kregen vele berichtjes omwille van orkaan Gabrielle. We zijn bijna halfweg het Zuiderlijk eiland en merken zelf weinig van de cycloon. 15 februari was de dag met de slechtste voorspelling rond de regio waar wij intussen zijn en we blijven dan ook veilig in een dorpje overnachten. Geen zorgen!

Het was zalig om te slapen in de tent afgelopen nacht. Beide hebben we heel goed geslapen en voelen we ons uitgerust. Vroeg gaat de wekker af want we moeten om 16u bij de Potbridge geraken waar we een shuttle boekten. De rivier op het einde van de dag is namelijk niet oversteekbaar, het zou 3u in beslag nemen en door de regen is deze te hoog en dus te risicovol. Er is een shuttle speciaal voor TA-hikers, hier maken we dan ook gebruik van. Vandaag hebben we 29 km voor de boeg. 

Het was een koude nacht in de bergen. De temperaturen gingen tot bijna het vriespunt. 's Ochtends dus koud opstaan en meteen alle kleren aantrekken die we hebben, maar we weten dat het binnen een paar uur terug zomers aan zal voelen eens de zon uit komt.

Jammer om het zalig bed in Methvin te verlaten, maar we kunnen wel lang uitslapen. De shuttle naar de start van de trail vertrekt pas om 10u30. Het is een uur rijden dus is het een late start.

Vandaag is ons doel om tot in het dorpje Methvin te geraken. We weten niet of dit zal lukken aangezien we hiervoor moeten rekenen op een hitch.

Vanuit Arthur's Pass nemen we 's ochtends de shuttlebus naar de start van de track. We voelen meteen dat het gisteren zalig was om met een lichte rugzak te wandelen, want vandaag weegt deze door. In Arthur's Pass hadden we een opgestuurde voedingsbox. En we hadden nog maaltijden over, dus dragen we teveel voor de komende 3 dagen. We zullen hierna niet veel boodschappen moeten doen.

Vandaag gaan we eens iets anders doen. We gaan slackpacken. Dat wil zeggen een dagtocht zonder rugzak.

Vandaag zetten we onze toch verder naar een klein bergdorpje. Hiervoor moeten we wel nog enkele grotere rivercrossings doen. We volgen de markeringen tot de eerste crossing. Deze kwam tot aan de knieën met een vrij krachtige stroming. We zijn het ondertussen gewoon en vliegen erdoor. De 2de was iets dieper maar opnieuw ging het vlekkeloos.

Een koude nacht zorgde voor een trage ochtendroutine. Delphine had niet veel zin om uit haar slaapzak te kruipen door de kille ochtend. Ik gaf haar dan maar ontbijt op bed als verassing. En daarna kroop ze vlot uit haar slaapzak.

Vannacht was de storm nog volop bezig, suizende wind en bakken regen vielen uit de lucht. Gelukkig gaf de hut ons een veilig onderdak.

Uitgerust en na een dagje pure ontspanning zijn we klaar om terug op de track te gaan. Eerst moeten we aan de start van de track geraken. Dit is tot bij Windy Point. Vanuit Hamner Springs proberen we te hitchen. Het is zondag en 8u30. Veel auto's zijn er niet op de baan. Toch heben we na minder dan 10 minuten geluk en stopt een man die ons tot de junction met de grote baan kan brengen. 

We leggen letterlijk de voetjes omhoog vandaag. Een 2e dag naar de hot pools. Het voelt aan als weekend. Vanavond pakken we onze tassen terug in. We zullen uitgerust aan het volgende deel kunnen beginnen. Nog 900 km te gaan tot Bluff.

Vandaag hitchen we naar Hamner Springs. Dit is een dorpje op 50 km van de trail. We hebben geen voedingsbox naar Boyle Village gestuurd en dat was bewust. We willen de Hot Pools in Hamner Springs namelijk niet missen. 's Ochtends zetten we ons aan de baan die een highway is.

Het doel vandaag is om naar Boyle Village te wandelen. We zijn een dag vroeger op schema dan we oorspronkelijk gepland hadden. Toch wordt het nog pittig: de aangegeven tijd op de wandelmap geeft aan dat het een wandeldag van 10u wordt. Om 7u vertrekken we.

Alletwee staan we op met stijve kuiten. Toch hebben we de courage om de dag te starten. Vandaag wandelen we door de vallei. Het profiel is relatief vlak, met slechts een paar heuvels tussenin. Het doel is om naar Anne Hut te gaan. Dit is 27 km verder. We merken dat we de tijd beter kunnen inschatten dan voordien en kunnen dan ook langer slapen.

We staan vandaag vroeg op om deze dag om een rustig tempo te doen. Het belooft vrij technisch te worden dus alle tijd nemen is belangrijk. Opnieuw start onze dag met klimmen. Eerst een kort stukje langs het bos die ons naar het niveau van Lake Constance brengt. Vele malen groter dan Blue lake maar lang niet zo helder. Hier moeten we terug omhoog om zo langs de zijkant het meer over te steken. 

We ontwaken uit deze prachtige hut en maken ons stilletjes klaar voor de dag. Er hangt veel mist in de vallei toen we vertrokken en veel zien we niet meer van het landschap.