The end

De dag na het bereiken van Bluff zeiden we letterlijk: en wat nu? Plots hoeven we niks meer te plannen.

De weersvoorspelling in het zuiden ziet er de komende dagen niet zo goed uit. Er wordt veel regen verwacht. We hebben al vaak de regen moeten trotseren, dus beslissen we om deze keer geen meerdaagse hike te doen.

Na een rustdag met een gezellige hapjesavond met andere hikers, hitchen we naar Te Anau. De dag nadien deden we een cruise naar Milford Sounds. Dat was prachtig: de watervallen, de bergen en we genoten van de verhalen die de gids vertelde.

Door het slechte weer hebben we erna 2 dagen in Te Anau gewacht tot we de bergen terug in konden. Via de Kepler track konden we tot op de top van Mount Luxmore geraken. En dat was het wachten waard! Het wandelen door de sneeuw was eens iets anders en leuk en de uitzichten waren onbeschrijfelijk mooi. 

Nog eens een dag later zijn we naar Queenstown gehitcht. Met de gratis relocatie auto geraakten we tot in Picton. Hier reden we langs de westkust waar we nieuwe uitzichten hadden. Toch had Mattia vaak een nostalgisch gevoel want achter sommige bergflanken en dorpen zijn we gewandeld. Soms al weken geleden. We kunnen het niet geloven dat we zoveel afstand te voet aflegden.

Eens in Picton is de ferry geannuleerd en dienen we deze later te nemen. Gelukkig zullen we de vlucht niet missen.

Beide hebben we het einde van de trail gezond en wel bereikt. Eerst gaf dit een gevoel van opluchting, en van 'amai we gaan profiteren van veel rust'.

Toch misten we na 2 dagen al aspecten van de trail. Zoals: de sfeer in de hutten (iedereen die je ontmoet is gelijkgestemd), geen elektriciteit hebben (we hebben dit geen 1 keer gemist en we luisterden veel meer naar ons bioritme), het sprokkelen en hakken van hout om een warm kacheltje aan te leggen, het constant buiten zijn, welverdiend een hele tablet chocolade kunnen eten,... We omarmen de vele herinneringen!

Ongelooflijk dat er meer dan 5 maanden voorbij gevlogen zijn. Mattia zegt: time flies when you're having fun. We verlangen om iedereen terug te zien, toch doet het naar huis gaan ook een beetje pijn... nu gaan we een nieuw hoofdstuk tegemoet! 

De blog ronden we bij deze af, dankjewel iedereen voor de vele leuke reacties en de vele berichtjes die ontvingen!! Het deed ons deugd om bemoedigende woorden te krijgen!! 

Heel veel groetjes aan allen!