Het waaide en regende vorige nacht alsof de hut waarin we sliepen ging weg vliegen. Blij waren we dat we niet in de tent hoefden te slapen. Tijdens de ochtend valt de regen mee en de weersvoorspelling ziet er beter uit in de namiddag. Aan de lucht te zien twijfel ik om te vertekken. Mattia is ervan overtuigd dat het beter zal worden, dus we gaan toch op pad.
De eerste kilometers voor we op de track van de Longwoods aankomen gaan op een gravéweg. Het is mooi rondkijken naar de kuddes herten en schapen in de weides. We krijgen veel regen over ons heen dus meteen kletsnat.
Eens we het bos ingaan, krijgen we te maken met veel modder. Even zie ik Mattia voor mij verdwijnen in de modder. Hij zit er letterlijk tot aan z'n heupen in. Dan denk ik oo jee en bereid ik me voor om er ook in weg te zakken. Ik zet m'n stappen goed en zak pas tot aan de knieën weg. Het waait door het bos heen en al gauw krijgen we het koud. Dit wordt pas heel erg eens we 800 meter geklommen zijn en op een top arriveren met een open vlakte.
Hier worden we bevangen door een forse hagelbui en nog meer wind. Ijskoud. Op de top is er een satelliettoren en een gravépaadje. Mattia beslist om op de topokaart te kijken of er geen alternatieve weg is. Hij benoemt dat het niet zo veilig meer is om in dit weer verder het bos in te gaan. Hij voelt ook dat hij niet meer opwarmt en dus wat aan het onderkoelen is, terwijl Mattia anders altijd een stoovetje is.
We zien op de kaart dat we de gravéweg naar beneden kunnen volgen tot we op een lagere hoogte een ander bospaadje op kunnen gaan. Lat us die kant mo upgoan, zeggen we. Intussen krijgen we nog een paar regenbuien over ons heen. Het weerbericht heeft ons serieus bedrogen.
Nu is het wel veel aangenamer wandelen en het bospad wat verder is niet doorheen de modder. Na een paar kilometer komen we aan bij een hoog hek. We hebben geen andere optie dan over dit hek van meer dan 2 meter te klimmen om in een weide terecht te komen. Gelukkig zitten er geen herten. We weten dat het privéland is, maar we hebben geen keuze en stappen vlug door.
Na de weide voelen we ons terug in de bewoonde wereld. Want hier hebben we een gravéweg waar we de ene na de andere boerderij tegen komen. Na 40 km wandelen beslissen we om stilletjes aan te beginnen met aanbellen bij de landbouwers om een plekje te vragen voor onze tent.
Bij de eerste die we proberen blijkt er niemand thuis te zijn. Wat verder kunnen we niet blijven omdat in het huis seizoensarbeiders wonen die geen bezoek mogen laten slapen. Een derde woning woont een 93 jarige man die ons niet begrijpt door slecht gehoor. We hebben dus niet bepaald geluk.
Maar... we geven de moed niet op en het is nog geen 18u. Kans en tijd genoeg. Tijdens het verder wandelen passeert er een auto met een landbouwer Jason die en we vragen of we bij hem de tent mogen opzetten. Dit is prima en we springen in de auto om een kilometer verder aan te komen op de boerderij.
In de hangaar is er een toilet, een kraantje met water en in de tuin kunnen we de tent opzetten, meer luxe dan we verwacht hadden! Na een uurtje komen Jason en z'n vrouw vragen of we zin hebben om mee aan te schuiven aan tafel met hun 3 dochters. Het zou ons na zo'n dag wel deugd doen om even binnen te zitten en te eten. Ze hebben een grote maaltijd voorzien.
Het is gezellig en we leren veel bij over het landbouwbedrijf met schapen. Jammer dat de prijzen ook hier landbouwers treffen. Voor de wol dienen ze spaarcenten toe te steken. Het kost bv 2000 NZD om de schapen te scheren terwijl ze slechts 1600 NZD voor de wol krijgen. Het verkopen van lammen i.f.v. vlees was tot vorig jaar goed, maar dit jaar is de prijs voor een lam ook gezakt van 160 NZD naar 113 NZD, wat een serieuze daling is en kantje boord om te overleven. De regering maakt het zoeken naar alternatieven niet makkelijk, want de regels worden steeds stenger. Helemaal hetzelfde verhaal als in België dus en we vertellen over de protesten.
We zijn dankbaar voor het plekje in de tuin en kruipen na een koude dag toch lekker warm in ons tentje.
Beeldmateriaal hebben we niet echt van vandaag, behalve van 1 mooi moment waar de zon door de bomen heen kwam, al was dit maar voor 5 minuten :-).
~Delphine ~
Reactie plaatsen
Reacties