Een koude nacht zorgde voor een trage ochtendroutine. Delphine had niet veel zin om uit haar slaapzak te kruipen door de kille ochtend. Ik gaf haar dan maar ontbijt op bed als verassing. En daarna kroop ze vlot uit haar slaapzak.
Eenmaal alles in de rugzak was konden we ons warm wandelen. Het gras was nog nat van de regenachtige avond ervoor. De track wisselde terug af tussen bos en open grasvelden naast de rivier. Hoe meer we omhoog kwamen hoe smaller het werd. De rivier kwam steeds dichter en uiteindelijk moesten we deze meerdere keren oversteken. Op het einde voor het hoogste punt was track letterlijk een klein stromende waterval geworden. Eenmaal boven was het achter ons mooi en helder maar voor ons zag het er mistig en bewolkt uit.
We hadden geen andere keus om verder te gaan. Het ging terug steil naar beneden door het bos. Hoge grasbegroeing maakte het terug moeilijk om erdoor te wandelen. Daarna was het terug met de rivier afwandelen. Het was was amper te volgen en markeringen waren zeer schaars. We kwamen vaak uit op steile afgronden waar het pad voor onze voeten verdween. Na enkele kleine avontuurtjes zijn we gewoon de rivier doorgewandeld tot een punt waar het pad weer beter te volgen was.
We kwamen rond de middag aan bij lock stream hut. Veel later dan verwacht. Het doel om in arthurs pass village te geraken vandaag zal waarschijnlijk niet lukken. Na onze lunch zetten we de wandeling verder. Deze keer was de vallei terug helemaal opengetrokken. Het pad was mooi te volgen en makkelijk te bewandelen. We eindigen onze dag bij de Kiwi hut. We beslisten om morgen pas naar arthurs pass village te gaan omdat we te laat zouden zijn.
Bij de hut stonden mijn schoenen buiten, een Weka (vogel) had blijkbaar even met ze gespeeld en deze lagen tegen de avond onder de hut. Tip: laat niets waardevols liggen buiten in Nieuw-Zeeland!
~Matn~
Reactie plaatsen
Reacties