We staan vandaag vroeg op om deze dag om een rustig tempo te doen. Het belooft vrij technisch te worden dus alle tijd nemen is belangrijk. Opnieuw start onze dag met klimmen. Eerst een kort stukje langs het bos die ons naar het niveau van Lake Constance brengt. Vele malen groter dan Blue lake maar lang niet zo helder. Hier moeten we terug omhoog om zo langs de zijkant het meer over te steken.
Op deze heuvel krijgen we een mooi panoramisch zicht van de vallei en het meer. we wandelen verder langs het meer om dan een steile en smalle afdaling te trotseren. We nemen hier onze tijd en niet veel later waren we aan de andere kant van het meer.
Hier wandelen we verder langs een plateau omringd door de bergen. Het was even zoeken welke berg we precies omhoog moesten ze zagen er allemaal vrij steil uit. Eenmaal verder in het plateau zagen we de markeringen omhoog.
Deze klim heeft een hellingsgraad van 40% over een groot deel van de afstand. Toen we wilden beginnen aan de klim kwamen er net wat lage wolken aanmeren in de vallei waardoor en plots mistig was op de bergflank.
Gedurende de hele klim zagen we niet veel anders dan de markeringen en een eindeloos steil pad omhoog. Gevarieerd met gras en zeer kleine kiezelstenen. Het was een echte kuitenbijter om omhoog te geraken. Eenmaal aan de top kregen we de andere kant te zien. Opnieuw een heel andere vallei en gelukig geen wolken om het zicht te bederven. Ik ben trots op Delphine dat ze deze track vlot gedaan heeft en geen teken van paniek, misschien goed dat het mistig was om de afgrond niet te zien.
We nemen een korte pauze aan de top om te bekomen. Daarna begonnen we stilletjes aan de afdaling. Deze begon vrij makkelijk maar daarna was er een kort technisch stukje waar je even de tijd moet nemen. Op zich niet gevaarlijk als je goed je pad kiest en geen zotte dingen doet.
Delphine had het bij 2 stukken moeilijker doordat ze kleiner is en dus liet ze haar rugzak naar beneden zakken om aan mij te geven en haar voorzichtignaar beneden te laten glijden. Daarna was het gewoon traag afdalen omdat het heel steil was. De track was vrij duidelijk. We gingen terug helemaal in de vallei langs rotsvelden en watervallen om op het einde op een mooi bospad terecht te komen en hierna bij de Waiu Hut. Een klein nieuw hutje voor 6 personen. Het was een lange dag en beslissen hier te slapen. Bij het plannen niet gedacht dat we al zo ver gingen geraken vandaag, het oorspronkelijke plan was om de tent te zetten, maar we hebben het goed gedaan vandaag en de pass overleefd.
~Matn~
Reactie plaatsen
Reacties