Een droge tent deze ochtend. Het gaat heel vlot om deze op te bergen en ook de grond is droog om het ontbijt te maken. Het is aangenaam, tot we vertrekken en ik de rugzak op zet. Meteen voel ik het gewicht doorwegen op m'n knieën en de gewrichten in m'n voeten doen pijn. Dit is de fysieke last van een lange hike.
Mattia kan me motiveren ook al gaan de eerste 11 km opwaarts. Het handige is dat we niet al teveel water moeten dragen aangezien we constant naast een rivier wandelen en dus telkens kunnen aanvullen als dit nodig is. We kiezen om niet te filteren aangezien er veel stenen in het water liggen die het water kunnen zuiveren en de smaak is goed. Dit wint ons ook tijd. Tijdens de klim doen we het rustig aan.
Eens we boven de bushlijn zijn, is het de moeite om af en toe stil te staan om op adem te komen en achter ons te kijken naar het zicht. Tegen we op de saddle aankomen is het lunchtijd. Hier voel ik al de nood om te kamperen. Toch is het plan om nog 15 km verder te gaan om de grote river crossing vandaag nog te kunnen doen omdat het weer goed is en de kans groter is dat de rivier morgen hoger staat. Afwaarts gaat trager dan verwacht omdat er veel stenen op het pad liggen en we af en toe moeten vertragen om op te letten voor grondgaten op de mossige stukken.
Het is pas de laatste 7 km dat we vlakker en goede ondergrond hebben. De hele tijd wandelen in open vallei maakt het zo mooi. Toch is het voor mij vandaag mentaal doorduwen omdat elke stap pijn doet. In de verte zien we de rivier naderen en dus ook ons doel. Eens bij de rivier steken we samen over. Mattia staat rechts en ik links van hem zodat hij een deel van de stroming voor me kan opvangen. Het lukt om goed en wel de rivier over te steken en het water kwam tot aan de heupen, ijskoud maar de rugzakken boven het hoofd houden was niet nodig wat de oversteek ook veiliger maakte.
En dan vinden we na 200m al een kampeerplaatsje, met een mooi uitzicht op de bergen. Door de wind zetten we samen de tent op en ik kook vlakbij het zeil zodat de wind niet teveel in het vuur slaat. Hier kan ik terug ten volle van genieten en met elke minuut zitten, voel ik de pijn verminderen. Ons twee op een plekje helemaal alleen en rust, dat is wat deugd doet. Om 19u30 kunnen we in de tent kruipen en recupereren voor een nieuwe dag morgen.
~Delphine ~
Reactie plaatsen
Reacties