De shuttlebus vertrekt om 8u. Het is opstaan, alles inpakken, ontbijten en naar de ontmoetingsplaats gaan. De shuttle kost ons veel geld, 60 NZD per persoon. Maar het is een lange weg, anderhalf uur rijden en dus de moeite. Eens aangekomen bij de track weten we dat het een zware dag wordt. Moeilijk terrein en een totaal van 1200 hoogtemeters. Toch gaan we er gemotiveerd voor.
Ik vraag aan Mattia: hoe beschrijf je de eerste kilometers op de track? Wel zegt hij: stel je voor dat je van Elverdinge naar Poperinge moet wandelen, puur over rotsige stenen. Allen met verschillende maten, hoekige punten en losliggend. Met een 10-tal keer een rivier oversteken. En ja, dat vind ik een goede beschrijving. Want zo kan je je voorstellen dat het heel langzaam gaat, en vooral ook lastig is voor de enkels.
Het duurt 2 uur tegen we bij de eerste oversteek komen van een heuvel met 140 hoogtemeters. Even doet het deugd om terug tussen het groen te wandelen en geen stenen te moeten trotseren. De klim is pittig maar het uitzicht is het waard. Prachtig om het uitzicht op de vallei te zien en de flanken van de hoge bergen. Een steile afdaling maakt het niet gemakkelijk en we hebben uitzicht op het verloop van de volgende klim en weten wat ons nog te wachten staat. De volgende klim vind ik minder leuk. Deze is zodanig steil dat ik liever omhoog dan omlaag kijk.
Het weer kan niet beter zijn, blauwe lucht en zon, de hele tijd genieten van het landschap maar ik verlang intussen ook om boven op de eerste begtop te zijn om me terug veilig te voelen. Qua tempo geraken we er vlot. Het is tijd voor een lunchpauze en ten volle genieten van de verzichten. De volgende kilometer zijn verder opwaarts door lang gras. We zijn goed op tijdschema om tot aan de saddle te geraken.
Eens op de saddle worden we stil en kunnen we enkel waauuww zeggen. Achter ons ligt de vallei die we net omhoog gingen. Voor ons kunnen we ver overheen de bergen kijken. We kunnen wildkamperen maar aangezien we nog een aantal uren daglicht hebben, beslissen we om door te wandelen tot aan de Stone Hut.
Rond 18u bereiken we de hut. Er zijn 8 bedden en nog één plaatsje. Ik ontzie het niet om mijn matras op te blazen want deze is isolerend en dus warm tijdens de nacht. Na al het klimmen hebben we veel honger dus eten we een goede maaltijd en een hele family pack mnm's. Mattia eet daarbovenop nog een zak chips en zo kunnen we goed gevuld en voldaan van deze prachtige dag gaan slapen.
~Delphine ~
Reactie plaatsen
Reacties