24 December. Dag 64: The Ridge

Na een goede rustdag en nachtrust konden we terug verder. Vandaag zal een lastige dag worden. 13 km langs de hoofdrichel van de tararua's wandelen. Afgelopen nacht heeft het nog hard geregend dus de trail was er niet droger van geworden.

We vertrokken om 7 uur, de mist was nog volop aanwezig maar deze ging normaal opklaren naar de middag toe. Af en toe kregen we ook wat motregen. We klommen eerst naar de hoogste top van vandaag. Een klim van 500 meter, het pad was steeds moeilijker te volgen. Modderig vanonder en op bepaalde stukken waren we omringd door lang gras waar je de grond niet meer kon zien.

Om 9 uur waren we aan de top, de mist was nog steeds aanwezig dus hadden we geen zicht. Met de wind hadden we alvast geluk, die was amper aanwezig. Van hieruit begon een lange wandeling rangs de richel. Het pad zal heel de tijd op en neer gaan tot aan onze volgende hut.  Het eerste stuk was open en vol met modder. Onderweg begonnen de wolken eindelijk wat op te klaren en kregen we onze eerste verzichten. Omringd door bossen en bergen, het was prachtig.

Even verder ging het pad terug de bossen in. De bomen waren hier omringd door dikke lagen mos en hadden een vrij unieke structuur. Het voelde echt sprookjesachtig aan. Rond 12 uur kwamen we de 1ste hut tegen. Dit was een kleine hut voor 2 personen, we namen hier een korte lunchpauze en zette ons tocht verder.

De trail kwam vanaf hier een stuk moeilijker, steilere hellingen, moeilijk zichtbare markeringen en engere stukken waar je toch eens moest opletten waar je je voet ging zetten. Delphine kreeg het vooral moeilijk bij een stuk die wat rotsachtig was en vrij steil. Dit stuk vroeg veel concentratie en dus energie. Onzeker wat er nog ging komen begon ze wat te paniekeren. Het was duidelijk dat de stijle richels en het klauteren haar een onveilig gevoel gaf en haar dus minder lag.

We konden niet meer terug aangezien we voorbij de helft zaten en ik motiveerde haar door te zeggen dat het ergste al voorbij was. Er was nog 1 steil stuk erna maar het was goed te doen om af te dalen. Het pad ging terug de bossen in om af te sluiten met een klim naar onze hut. De klim was goed te doen met aangeduide markeringen. Eenmaal boven konden we de hut zien. Deze was gesitueerd tussenin 2 bergtoppen op een bergflank met een prachtig zicht van de omveging. Het toilet keek hier ook op uit.

Er was plaats voor 6 personen, uitendelijk waren we daar met 12 gestrand. Met wat creativiteit en kerstmissfeer konden we het gezellig maken en kerstavond te vieren. 

~Matn~