1 to 13 januari: Culture, nature and relaxation on the Samoa Islands

Dag 1: Om 13u50 vertrekt onze vlucht richting Fiji. We wandelen vanuit de Airbnb naar de luchthaven. Dit is slechts een half uurtje wandelen dus we hebben in de ochtend alle tijd om op ons gemak op te staan. Alles verloopt vlot en om 16u35 lokale tijd landen we.

Onze transfervlucht vertrekt pas morgen, met een tussentijd van 19u. Eens geland maken we gebruik van de WiFi in de luchthaven om nog last minute een kamer te boeken. Via Airbnb vinden we iets goedkoops en we nemen een taxi. Het is wat chaotisch rond het taxigedeelte in de luchthaven, we worden veel aangesproken en zo kunnen we ook vlug een taxi nemen.

Eens aangekomen op het adres merken we dat er geen verblijf is. Gelukkig is er een hotelletje in de buurt waar we even binnen kunnen springen om WiFi te vragen. Zo kunnen we de eigenaar bellen. Hij vertelt dat het adres op airbnb verkeerd is en is bereid om ons op te halen. En zo worden we opgepikt en een kwartiertje later zijn we op de kamer.

Het is intussen donker en het regent fel. Jammer genoeg kunnen we de stad Nadi niet verkennen en beslissen we om de dichtste optie te kiezen om te eten. Niet veel vers want dit is de McDonald's. Nadien gaan we vroeg gaan slapen zodat we morgen uitgerust de volgende vlucht kunnen nemen. 

Dag 2: De vlucht vandaag is om 12u. Te voet vertrekken we in de hoop dat er een taxi stopt. Na nog geen 100m worden we door een man aangesproken die veel vertelt en vragen stelt. Alhoewel hij mee blijft wandelen stoort het ons niet al teveel. Wat verder stopt er een taxi. We twijfelen niet om in te stappen.

De taxichauffeur vertelt dat de man die bij ons wandelde een slechte man is. We vragen waarom en de chauffeur vertelt ons dat de man een banaan en een kokosnoot van hem stal. Een uniek verhaal. En zo komen we vlot en op tijd aan op de luchthaven. Om 14u55 lokale tijd landen we.

In Apia boekten we een kamer en via een taxi geraken we er na een uurtje. Onderweg zien we dat de huizen hier vooral open zijn en we zien langs de kust mensen in het water dobberen. Wat ons meteen opvalt zijn de grafzerken letterlijk bij een aantal huizen. Dit geeft eerst een akelig gevoel maar algauw hebben we door dat het hier de traditie is om de mensen bij hun huis te begraven.

Dorpjes hebben overal een winkeltje. Het valt op dat het hier sober leven is maar iedereen ziet er gezond uit. Kinderen spelen rondom de huizen. Geen tekenen van ondervoeding. Het klimaat is vochtig en warm, we zijn dan ook blij op de kamer een waaier aan het plafond te hebben die ons toch een beetje kan afkoelen tijdens de nacht. 

Dag 3: Er is heel weinig info op internet te vinden over wat we op de Samoa kunnen doen. Ook Google Maps is niet even accuraat. We weten wel dat er een museum is in Apia en beslissen om naar daar te vertrekken.

Na een kwartiertje wandelen stopt een auto die vraagt waar we naartoe gaan. We worden dan ook door de man gebracht tot aan het museum. Aangezien 1, 2 en 3 januari hier feestdagen zijn, is het museum gesloten. Maar de dames die het domein onderhouden verwelkomen ons hartelijk en openen het gebouw. We dachten dat het museum over de historie van de eilanden ging gaan maar zo blijkt dit niet en gaat het over een bekende schrijver uit Schotland die zich in Samoa settelde, Robert Stevenson. We krijgen er een gegidste tour en kijken toch onze ogen uit naar de mooie accenten in het huis.

Hierna wandelen we een uurtje tot we in de town, het centrum, arriveren. Jammer genoeg is letterlijk alles gesloten. Na wat rondwandelen kunnen we er wel iets eten en wandelen we naar de haven om daar een kijkje te nemen. Er staan containers, maar niet zoveel als we gedacht hadden voor een eiland (we dachten dat import hier heel belangrijk was).

Wat verder komen we op een gezellig strandje uit. De toegang is 5 Tala en 8 Tala voor snorkelgerief. We twijfelen niet en maken voor de eerste keer kennis met het strand en wat er onder water te zien is. En wat zijn we onder de indruk! We zien meteen grote aantallen vissen, in allerlei kleuren. Een lust voor het oog! Na een paar uur komt de regen uit en keren we met de taxi terug naar de slaapplaats. Voldaan van een rustige, maar toch goed ingevulde dag. 

Dag 4: Alhoewel we de bnb nog een nacht geboekt hadden, beslissen we toch om er niet te blijven en wat verder op pad te gaan. We konden 2 mountainbikes reserveren in een outdoor center, de enige in Samoa. Om daar te geraken nemen we een taxi.

We zijn blij met de kwaliteit van de fietsen en krijgen een briefing. Vooral over de dieren: honden kunnen aanvallen dus steek de vuist op en roep, let op voor varkens en kippen,... en vooral zwaai naar de kinderen. We weten niet wat we mogen verwachten dus beslissen om erin te vliegen en huren in het oudoor center een snorkelbril en vinnen.

We nemen de ferry naar het eiland Savaii. Eens weg uit de chaotische buurt van de haven, is het leuk fietsen. Meteen moeten we opletten voor een paar overstekende varkens. De honden volgen ons ook agressief. Zo luid mogelijk roepen we als de honden ons volgen, beide zijn we er geen fan van. Van dorpje naar dorpje fietsen we en zitten constant met de hand in het rond te zwaaien want iedereen roept en zwaait als we passeren. Ze zijn fietsers hier duidelijk niet gewoon.

Na 20 km komen we aan in de fales waar we willen overnachten. Jammer genoeg hebben ze geen plaats meer. We zijn het gewend om alles last minute te plannen en in het moment zelf te leven op reis dus deze keer hebben we pech. De volgende fales zijn 30 km verder. We vertrekken dan ook en nemen niet echt pauzes. Het is hier ten alle tijde afgeraden om in het donker op straat te zijn (we weten niet echt of dit te maken heeft met criminaliteit, maar zeker ook omwille van de honden).

We avanceren heel goed en komen rond 16u aan bij de volgende fales. Hier kunnen we blijven. Heel basic, maar zo mooi om er te zijn, een open ruimte, bed en muggennet. Meer hebben we niet nodig. Het avondmaal en ontbijt is inclusief in de prijs van 180 Tala voor 2 personen. We kunnen vanavond goed uitrusten nadat we veel meer kilometers gefietst hebben dan we oorspronkelijk van plan waren.

Dag 5: Het was even twijfelen of we hier nog een nachtje zouden blijven of niet, aangezien we alle tijd hebben. Dan maar het weer laten beslissen: morgen passeert er wellicht een cycloon. Beter om dan niet te fietsen dus gaan we vandaag verder. Voor de zekerheid bellen we om de fale te reserveren (online boeken wordt hier nog niet gedaan).

We vertrekken rond 10u en er staat 58 km op het programma. Het is heel warm tijdens het fietsen. In elk dorpje is er een klein winkeltje en we stoppen 3x onderweg om een drankje te kopen. Hetzelfde als gisteren: we zitten constant in het rond te zwaaien omdat de bewoners vanuit hun huizen naar ons roepen. Vaak "bye bye" aangezien we passeren. In plaats van nu telkens de vraag te krijgen waar we met de trekkersrugzak naar toe gaan, is het nu dus zwaaien.

We genieten van de fietstocht door de dorpjes en tussenin zien we veel groen. De kokosnootbomen en bananenbomen zijn prachtig. Als we naar het tropisch bos kijken, dan zie je soms letterlijk niks erdoor. Het is zodanig dicht begroeid dat het meteen donker is.

Rond 14u komen we aan in de fale. Hier is er iets minder luxe dan gisteren: geen houten frame als bed, enkel een matras op de grond. Letterlijk om de grond slapen, dit zijn we al gewoon. We hebben genoeg tijd om te snorkelen. En wat jammer dat we geen foto's onder water kunnen maken. Prachtig! De kleurrijke koraalriffen, de variatie aan vissen in alle kleuren. Er zijn meer dan 200 soorten vissen te spotten in de koraalriffen. We genieten ervan. Het is niet te beschrijven hoe mooi het onder water is.

Na het snorkelen nemen we een douche, ijskoud want warme douches hebben ze niet op de Samoa. Even wennen maar uiteindelijk is dit wel verfrissend. Ook nu zit het avondmaal en ontbijt in de prijs. Tijdens het eten komt er zware regenval. Het is vroeg donker en het waait en blijft sterk regenen. Het is niet koud, toch proberen we voor bescherming tegen de wind onze fale zo goed mogelijk dicht te doen met de voorziene beschutting (gemaakt van gedroogde palmbladeren en een plastieken zeil). Het blijft de hele nacht doorwaaien. We beslissen om hier morgen ook te verblijven omwille van de storm die voorspeld wordt.

Dag 6: Het regent nog steeds emmers in de ochtend. Na het ontbijt keren we terug naar de fale en we gunnen het onszelf om eens een dagje niks te doen. Als we willen, mogen we naar een grotere fale verhuizen. Er is een toilet en een douche dus twijfelen we niet en verhuizen we ons gerief.

In de latere namiddag bekijken we een serie. Er is even een regen en windvrij moment. Van dit moment profiteren we om de zee in te gaan met de snorkels. Genieten doen we van al het moois terug onder het water. Na een tweetal uur voelen we letterlijk een storm naderen en beslissen we om uit het water te gaan. Een douche en het is al gauw tijd voor het avondmaal.

Opnieuw zware regenval. We ontmoeten tijdens de maaltijd Craig. Hij is een archeoloog en antropoloog uit de US en doet zijn PhD op de Samoa. Hij is letterlijk de specialist rond cultuur, geschiedenis en landschap. Zo praten we de hele avond door en leren we veel bij. We leren bv dat elk dorpje eigen regels heeft die een chief van het dorpje bepaald. Als we met iemand praten, dan dient dit altijd op dezelfde hoogte te zijn, dus staand of zittend. Elke familie hier doet aan landbouw en heeft een eigen plantage, vooral voor eigen consumptie. Men werkt nog steeds met verbanning: de chief bepaalt of iemand uit het dorp verbannen wordt, niet de politie. We moeten opletten met het nemen van foto's omdat de huizen hier open zijn en het niet altijd geapprecieerd wordt als er een foto genomen wordt. Bij de laatste telling waren er 360 kerken op een bevolking van slechts 200 000 enz.

De avond passeert vlug en heel boeiend om dit alles te vernemen. Dit zal voor een andere kijk zorgen wanneer we door de dorpjes passeren. 

Dag 7: Tijdens de ochtend waait het fors en de lucht is grijs. Misschien als we verder fietsen dat de wind aan de andere zijde van het eiland minder is. De eerste kilometers rijden we onder kokosnootbomen. Niet zo veilig dus.

Wat verder komen we aan een andere zijde waar we duidelijk minder wind hebben. Nu begint het erg hard te regenen. Meteen zijn we kletsnat. Het is niet koud en goed te doen om verder te fietsen. Aangezien het vandaag maar 37 km is tot aan de volgende fales, rijden we op ons gemak. De kinderen in de dorpjes genieten duidelijk van de verfrissende regen en we zien ze op vele plaatsen volleybal spelen met een net tussen 2 palmbomen gespannen.

We worden vandaag niet lastig gevallen door honden, wellicht door de regen. De baan gaat op en neer, sommige stukken dus vlugger dan andere. Het is genieten van al het nieuws dat we zien, voor we op reis vertrokken hadden we niet stilgestaan dat we letterlijk in een andere cultuur terecht gingen komen.

Kletsnat komen we bij de fale aan. Eerst een koffie en een snack. Craig is met de wagen ook naar deze plaats gereden. Hij vertelt ons dat er in het vorige dorpje een zoetwaterput is. Het dorpje is naar de heuvels verhuisd omwille van een tsunami. De zoetwaterput ligt aan aan zee, waar vroeger kledij in gewassen werd, mensen een bad namen en waar water uit genomen werd om te koken willen we wel eens zien. Met 3 wandelen we tot daar. We zien restanten van de kerk. Jammer genoeg is er een lek in de put waardoor er geen water meer in is en we er dan ook niet in kunnen springen.

Al pratend keren we terug naar de fale. Aangezien we doorweekt zijn kunnen we met kledij en al de zee ingaan. Onze snorkels aan, en daar gaan we. Het water voelt warm aan, precies alsof we een bad nemen. Een deel van de koraalriffen is beschermd en we mogen hier niet over zwemmen. Toch is er veel te zien, en we spotten nieuwe vissoorten die we nog niet zagen. En waar we zeer enthousiast over zijn is dat we schildpadden spotten! Eerst is het schrikken door de grootte ervan. Zo uniek om letterlijk schildpadden dichtbij te zien zwemmen. En we zitten dan ook lang in het water, telkens goed rondkijkend onder het wateroppervlak om er te spotten. Zo hadden we een goed ingevulde dag. 

Dag 8: Het is zondag. En zondag betekent voor de hele bevolking naar de kerk gaan. We willen wel eens een viering meemaken en gaan om 9u30 naar de lokale kerk. In onze kledij steken we wat af. Iedereen is in het wit gekleed. Mannen dragen een wit hemd met een witte rok. Vrouwen een linnen tshirt met witte rok en bijna elke vrouw draagt een witte, versierde hoed. De kinderen dragen witte kleedjes, sommige versierd met parels of glitters. Mooi om te zien.

Sommige vieringen duren 4 tot 5u. Op voorhand vroegen we hoelang de lokale viering is en deze is slechts een uur, dus dat valt goed mee. De priester spreekt Samoeaans, we begrijpen dus niets. Tussenin wordt veel gezongen. We zijn onder de indruk van hoe synchroon de zang is, iedereen zingt, mooi om naar te luisteren. De eigenares van de fale lacht plots en vertelt ons in het Engels dat we zonet van harte verwelkomd werden in de toespraak van de priester.

Wat moeten we na de viering verwachten? Wel we dachten dat iedereen buiten nog even zou staan babbelen met elkaar, maar dit is niet het geval. Van zodra de viering gedaan was, vertrok iedereen naar huis. En dat om te eten. Aangezien we naar de mis gingen mogen we dan ook aansluiten bij de familiemaaltijd van de fale eigenaars. Elke zondag is deze uitgebreid. Vis, kip, bananenbladeren met kokosnoot, groenten die we niet kennen en waarvan we de naam niet kunnen uitspreken,... de tafel staat vol met smaken die we niet kennen.

Intussen babbelen we en kunnen we aan de grootmoeder van de familie nog wat vragen stellen. Ze is lerares geweest en kan daarom goed Engels spreken. Ze luistert met plezier naar onze vragen en vertelt graag.

• Waarom zien we soms een paard vastgebonden aan een palmboom bij de huizen, waarvoor worden ze gebruikt? 

> Sommige plantages zijn ver weg van de woning en op een heuvel. De paarden dienen als vervoermiddel, weliswaar zonder zadel want dit kennen ze hiet niet. Alle plantages worden met de hand bewerkt. Er worden geen paarden gebruikt op het land zelf en er zijn geen voertuigen. In sommige dorpen zijn paarden verboden, dit hangt af van de regels bepaald door de chief.

• Zijn honden huisdieren?

> Nee, ze dienen louter als bewaking voor de woning en krijgen enkel restjes eten bv botten. We zeggen dit niet maar zien wel dat de honden mishandeld worden, kinderen gooien stenen en we zagen onderweg ook mensen met een stok slaan.

• Hoe is het om naar een ander dorp te gaan?

> Ze vertelt dat toen ze 18 jaar was, voor de eerste keer naar de andere kant van het eiland geweest is, en dat dat eng was. Het leek voor haar een vreemde wereld en de mensen waren in haar beleving anders. Ze wou zo vlug mogelijk terug keren naar haar eigen dorp. De meeste mensen hier gaan niet verder dan 1 km van hun woning. Alhoewel dit nu iets ruimer is sedert er auto's zijn. Auto's zijn er op het eiland sedert 20 jaar. Toch worden deze vaak maar gebruikt om naar de winkel in het dorp zelf te gaan. Men leeft hier dus zeeer lokaal. Zo begrijpen we ook waarom we weinig info krijgen over hun gewoonten, gewoonweg omdat de mensen niet weten dat er elders andere gewoonten bestaan en men er dus van uit gaat dat hun gewoonten iedereens gewoonten zijn.

• Net als de paarden zien we af en toe een koe aan een palmboom gebonden en we vragen wat ze met de koeien doen.

> Er wordt niet gemolken. Louter om het vlees maar dit wordt weinig gegeten, er zijn niet veel mensen met een koe. De varkens worden enkel op speciale gelegenheden gegeten, letterlijk als er een varken aan het spit kan hangen en er dus veel vlees nodig is.

• We vragen ook naar de plantages.

> Op het eiland Savaii heeft iedere familie meedere hectares. Voor eigen consumptie pf om lokaal op de straat in het dorp te verkopen.

• Ook over de levensstijl praten we.

> Deze is rustig en daar is ze duidelijk fier op, in de namiddag zijn er siësta's en het valt op dat men hier gelukkig is met hetgeen men heeft, het geluk van te kunnen eten en de basisbenodigdheden, geen luxe.

• Het valt op dat de meisjes een bloem in het haar dragen, heeft dit een betekenis?

> Ja, een bloem toont of men single is of niet. Links betekent single, rechts bezet.

Al hetgeen we vroegen en er verteld werd is teveel om op te sommen. Qua kennis over de Samoacultuur zijn we alvast een stukje rijker geworden.

Bij het eten krijgen we intussen een soort chocomelk van lokale cacaobonen. Dit is er niet altijd dus we hebben gelukt, het drogen en vermalen van de bonen is veel werk. Uniek is dat het veel cafeïne bevat. Toch gaat iedereen gaan slapen na het eten. Elk zoekt een hoekje en wij trekken ons terug en gaan naar de fale.

Op zondag mag er in dit dorp niet gezwommen worden. Er mag niet gewerkt worden behalve aan de maaltijd. Dus letterlijk een rustdag. En dit doen we ook, rusten in de fale. Naar de vooravond toe gaan we vragen of we toch niet mogen zwemmen. We zouden zo graag genieten van de riffen en misschien kunnen we opnieuw schildpadden spotten. Aangezien ze begrijpen dat we hier maar 1x zijn, krijgen we toestemming om te zwemmen. En zo snorkelen we terug een paar uur, genietend. Terug met het spotten van een aantal schildpadden. Jammer dat we geen onderwatercamera hebben.

Dag 9: Vandaag staat er heel wat op ons programma. Daarnaast willen we, als dat lukt, om 12u de ferry terug nemen naar het eiland Upolu. Na het ontbijt vertrekken we om 7u15. In totaal dienen we 54 km te fietsen met 2 tussenstops. Er is eerst een forse klim. Na de klim is het afwaarts en gaat het dus vlot. Zo hebben we vlugger dan verwacht al 17 km gefietst.

Hier is onze eerste stop, bij de blowholes. Hiervoor dienen we een korte omleiding te maken van 2 km. Onderweg worden we gestopt door de eigenaar die 5 Tala per persoon vraagt. Alles hier is privéland waardoor we het niet erg vinden om een bijdrage te betalen. Eens aangekomen bewonderen we hoe de blowholes zijn om naar te kijken. Zo goed als elke minuut spuit het water omhoog. We nemen een pauze van 30 minuten om ernaar te kijken.

De volgende km's fietsen zijn vlak en gaan vlot. We rijden tot aan de afslag om een waterval te bekijken. Ook hier wordt een kleine bijdrage van 10 Tala per persoon gevraagd. Het is de moeite want de waterval is mooi en er kan gezwommen worden. Craig had verteld dat je als vrouw best wel oplet om er te zwemmen, maximum een kwartiertje omwille van bacteriën.

Na wat verfrissing gaat de rit rechtreeks naar de ferry. Eens aangekomen is het er heel druk. Vele auto's wachten omdat de boot gisteren niet vaarde door het slechte weer. Gelukkig vandaag wel. We boeken online een resort op Upolu dichtbij de ferry die deze keer wel online staat op booking.com. Na een uurtje op de ferry is het slechts 6 km fietsen tot aan het resort.

We vragen er om de komende 3 nachten te verblijven, en plots is de prijs veel hoger. Delphine gaat niet akkoord en gaat in discussie. Uiteindelijk krijgen we toch een rechtvaardige prijs. De eerste nacht in een basic kamer en de andere 2 nachten aan het water. Nadat we het gerief van de fiets haalden en ons klaar maken om naar het strand te gaan, komt men ons zeggen dat ze de verkeerde kamer gaven. Alles dus terug inpakken  en verhuizen naar de volgende kamer. We zijn eerst wat gefrustreerd maar zetten er ons meteen over en na een half uurtje kunnen we relaxen.

Het doet deugd om wat luxe te hebben, een goed bed en verse handdoeken. Vooral Mattia verlangde om eens binnen te zitten in een kamer met airco. Hij heeft het wat gehad met de beklemmende warmte en de muggenbeten. In het restaurant van het resort kunnen we 's avonds eten en zo zijn we echt wel op vakantie.

Dag 10: Het wordt een luie dag. Het enige wat we vandaag willen doen zijn de fietsen terugbrengen. Het outdoor center is slechts 3 km van het resort. We brengen de fietsen terug en wandelen te voet terug naar het resort. In de namiddag waait het sterk waardoor we gezellig op de kamer blijven. We gunnen onszelf de rust. Intussen genieten we van het verblijf op het resort.

Dag 11: Niet ver van het resort is er een wharf (een klein haventje) naar het eiland Manono. De Disneyfilm Moana haalde haar inspiratie van dit eiland. Terwijl we hier zijn, kunnen we proberen om er te geraken. Eens bij de wharf krijgen we de prijzen te horen. 50 Tala om een bootje te nemen terwijl we van een lokale bewoner hoorden dat dit voor hen 5 Tala kost, weliswaar soms met lang wachten dan tot er wat volk is. We beslissen om de kat uit de boom te kijken en na 45 minuten zien we op een andere boot personen instappen. Delphine gaat gaan vragen of we voor 20 Tala meekunnen en dit lukt. Na een half uurtje komen we aan op Manono.

Het eiland geeft meteen een rustig gevoel. Er zijn hier geen honden en geen auto's. Het is rustig wandelen en genieten van hetgeen we zien: kleurrijke huisjes en veel groen aan de ene kant en de oceaan aan de andere kant. Ook al schijnt de zon fel, genieten we ten volle.

Na iets minder dan 2u hebben we letterlijk het hele eiland rond gewandeld. Bij aankomst op de wharf zijn er geen boten. Het is wachten. Pas na anderhalf uur zien we een boot passeren. We kunnen mee maar moeten deze keer wel 50 Tala betalen. Het is dit of letterlijk op een eiland gestrand blijven. Geen keus en we nemen dan ook de boot terug. Voor dit geld was het sowieso de moeite om het eiland te bezoeken.

We vonden dit beide het beste eiland van de 3 die we bezochten. Vooral door de rust die er te vinden was. Na de boottocht wandelen we terug naar het resort. Intussen is het in de late namiddag en blijven we op het resort.

Dag 12: Het is al de laatste dag op Samoa. De tijd is voorbij gevlogen. Vannacht keren we terug naar Nieuw-Zeeland. Vakantie is leuk voor ons als we het één en ander kunnen doen, en we hebben het gevoel alles gezien te hebben in Samoa en niets gemist te hebben. Voldaan dus en we zijn volledig uitgerust. Klaar om de Trail te hervatten.

De terugkeer naar Nieuw-Zeeland zorgt ervoor dat we nu moeten beslissen wanneer we een vlucht naar huis boeken. We kunnen maximum 3 maanden blijven en dienen bewijs van een geboekte vlucht voor te kunnen leggen. Het is twijfelen of we nog een tussenvlucht boeken naar een ander land. We zitten qua voorziene budget nog steeds goed. Maar Mattia beslist dat hij liefst rechtreeks naar huis gaat. Hij popelt om aan de verbouwing van ons huis te starten. Aan de andere kant droomt hij ook om in de toekomst misschien nog eens een lange onderbreking te nemen. Wie weet... We vergelijken tal van vluchten en prijzen.

En het verdict valt! 27 maart is de datum die we prikken om de vlucht richting België te nemen. Nog iets meer dan 10 weken waar we eerst nog maximaal van zullen genieten! We beginnen alvast met het genieten van de laatste momenten in het resort.