Het was met een zwaar hoofd opstaan deze ochtend. De gastvrijheid van de kiwi's heeft soms gevolgen de dag erna. We werden wijn en bier aangeboden en hier kon ik geen nee tegen zeggen. Er was ook ontbijt voorzien, wat zijn we hier verwend.
Het doel vandaag was om in Rangiriri te geraken. We gaan hier een kort deel van de trail met de bus nemen. We doen dit omdat dit stuk enkel maar langs grote wegen en de buitenstad loopt. 90% van alle Hikers slaat dit stuk over. De bus zal ons bregen naar Pokeno waar we dan nog 5 km moeten liften om tot in Mercer te geraken.
Hier begint onze wandeltocht van 27 km. Doordat we bus namen konden we maar laat starten. Het was bijna 11 uur toen we onze eerste stappen konden zetten.
We liepen langs een heuvelachtig pad naast de snelweg. Tussen bossen en open weides. Het was een lastig en traag begin. De heuvels werden na 4 km vervangen door een pad die nu heel de tijd langs de Waikato rivier loopt. Éen van grootste en langste rivier van Nieuw-Zeeland. Het was aangenaam wandelen, we keken uit op bloemenvelden, weides en soms smalle paadjes met gras die tot aan de heupen kwam.
Delphine liep vandaag wat trager dan normaal. Ze had haar enkel verstuikt bij het begin van de wandeling maar zei dat het niet veel pijn deed. Op het einde van de dag bleek het toch vrij veel pijn te doen.
Het pad was vrij eindeloos, met soms stukken die moeizamer waren dan gedacht. Het was 16 uur en hadden nog 9 km te gaan. Hier hadden wel geluk dat we terug op een gewone baan liepen. Verkeer was er nergens te zien. We waren omringd door heuvels, boerderijen.
We hadden afgesproken dat ik de laatste 4 km op mijn tempo zou doen. Zo kon ik al wat praktische dingen doen voordat Delphine aankwam. Kwam er toen wel geen auto voorbij die ons wou meenemen voor het laatste stuk. Delphine sprong zonder twijfel de wagen in. Ik besliste om de resterende kms nog te lopen. Dit zonder rugzak, die had ik toch meegegeven. Op de brug net voor de camping zat Delphine blijkbaar nog maar net. Delphinenhad veel te vertellen. De vrouw was een 76 jarige boerin die nig elke dag 2x haar paard opzadelt om koeien naar de melkstal te brengen. 390 koeien. Ze had blijkbaar Delphine verder meegenomen om haar boerderij te tonen. Een wei met droge koeien, een wei met koeien die minder goed zijn en maar 1x per dag gemolken worden en een grote bende. Ze zag het allemaal. Haar kleindochter die 22 jaar is, neemt dit over. En zo heeft ze niet op mij moeten wachten.
Het was 18 uur toen we op onze kampplaats waren. Naast onze caming was er een herberg waar je kon eten en drinken. Een biertje kon ik wederom niet weerstaan. We kropen vroeg in de tent. Beiden versleten van een lange dag.
~Gerard~
Reactie plaatsen
Reacties