De voorbije dagen vullen we later aan op de blog. We konden de foto's en tekstjes niet uploaden doordat we de batterij en powerbanks moesten sparen. Dat dus voor iets later. Ik kan alvast mijn verhaal vanaf vandaag en voor de komende dagen brengen.
Na 24/24 en 7/7 samen te zijn sedert half oktober, gaan we de komende dagen apart op weg. Dat doet raar en voor we nog zelfs de laatste kilometers starten voor we opsplitsen zeggen we al dat we elkaar gaan missen. Want wat zijn we nog sterker naar elkaar toe gegroeid de voorbije weken.
Toch zijn we ook blij dat we elkaar ook elk z'n eigen pad (letterlijk) gunnen. Mattia kan genieten van de Richmond Rangers, en ik doe intussen praktische dingen zoals boodschappen en zoek nog uit wat ik kan doen. Doen waar ik zin in heb is het motto, rust of actief, dat zie ik dag per dag wel.
De eerste 3 km wandelen we te samen tot aan het kruispunt op het pad. Het gaat vlot tot aan een slip waar we onmogelijk over kunnen en die er te gevaarlijk uitziet om het te proberen. Dan maar door de rivier wandelen. Nadat we uit de rivier gaan en terug op het pad terecht komen is het terug vlot. Vlotter dan verwacht want ik was nog niet klaar om "salu" te zeggen. En zo komt er een traantje aan te pas. En herhalen dat ie moe upletn en gi risico's mag neemn. Mattia belooft me voorzichtig te zijn en dan kan ik toch met een gerust hart verder gaan.
Het ophalen van de locatie werkt op dit moment niet op de gsm. Dus hoop ik dat het paadje duidelijk te zien is. En dat blijkt heel vlot te gaan. 2x dien ik de rivier over te steken en het is heel duidelijk te zien waar het pad loopt. Alhoewel bij de splitsing 2u stond om 5,7 km af te leggen tot aan een gravéweg, ben ik er al na 1u15. Er was 1 slip die klimmen was, maar we hebben dit intussen zodanig veel gedaan, dat dit niet zo beangstigend meer is en vooral dat we weten wat we moeten doen, hoe we ons lichaam in balans moeten houden en hoe we ons kunnen vastgrijpen. Dus was het ook helemaal oké om hier alleen over te gaan.
Eens bij de baan stap ik vollop verder. Na 3 km hoor in vanuit één van de huizen die in net voorbij wandelde een auto vertrekken. Ik probeer dan ook meteen te hitchen om de komende 10 km baan te vermijden. En ja, hij stopt. Een zeer vriendelijke man die toevallig in Nelson moet zijn, waar ik ook naartoe ga. Ideaal en ik twijfel niet om in de auto te springen. Je zou zeggen: hij ziet er vreemd uit met de tatoeages in het gezicht, maar dit zien we hier veel bij de echte maori's. De tatoeages hebben betekenis en moeten zogezegd verdiend worden, een teken dat iemand gerespecteerd wordt. Dit is dus een goed teken bij hitchen :-). En zo arriveer ik vlot in Nelson.
Vanuit het centrum neem ik contact op met Trent. Het is een uurtje wandelen naar het huis dus laat ik de ETA weten. Hij is onderweg om een andere wandelaar op te pikken en stelt voor om me ook op te halen. Na een kwartiertje wachten is hij er al. Tijd voor een goede douche, zalig. Het is letterlijk niks doen want hij kookt voor ons. We genieten van de maaltijd en spelen nadien een gezelschapsspel. Het is 23u tegen we gaan slapen. Moe en voldaan kan ik op een veilige plaats in slaap vallen.
Mattia zou zeker jaloers zijn als hij zag wat een ontbijt we voorgeschoteld kregen! Toast, een gepocheerd eitje, tomaat en champignons. Het is pure verwennerij om zo op te staan. Ik zal het hem niet sturen want anders zal hij verhongeren. Wellicht kan hij de blog ook niet lezen door geen ontvangst te hebben.
Gisteren kreeg ik wel een berichtje dat hij veilig aangekomen is in de hut. Toch een beetje spannend vandaag want normaal doet hij het gevaarlijke stuk op dit moment. Stiekem hoop ik dat hij vanavond iets kan laten weten, anders zal ik op de tanden moeten bijten.
Ik beslis om vandaag een wandeling te maken en het praktische nog even uit te stellen. Te voet ziet het er te doen uit om naar de Grampians track te gaan. De eerste kilometers zijn nog in de stad. Eens bij de track merk ik dat deze veel steiler is dan ik verwachtte. Het is af en toe stoppen om te rusten maar ik neem m'n tijd en geraak zo op het platform.
Hier neem ik even een pauze om dit tekstje van vandaag te typen. Straks is het plan om terug te keren naar de stad. Ik stelde voor om vanavond een maaltijd te voorzien en zal hiervoor nog boodschappen doen. Het wordt een mooi ingevulde dag.
15u: Aangekomen in het stadscentrum. Ik stuurde Trent een bericht om te vragen of er nog personen komen in functie van het avondeten. Hij vertelt me dat er nog 2 personen komen en hij met plezier terug kookt. Meer zelfs, hij staat erop. Dat zorgt voor tijd om andere boodschappen te doen. Dus dan maar de zoektocht naar materiaal beginnen.
Gas en kousen vind ik in de Torpedo7. In de Fishing and Haunting koop ik gezichtsnetten als bescherming tegen de zandvliegen. We hebben een nieuwe waterzak nodig voor het filteren van water, Mattia liet gisteren weten dat de zak stuk gegaan was. Overal uitverkocht. Ik kon wel een half liter zakje vinden in de Fishing and Haunting, maar dit is niet genoeg. Een derde outdoor winkel dan maar proberen. Hier hebben ze nog (weliswaar ook de laatste stuk) squeese zakken, hetzelfde merk als onze filter. Ideaal, alhoewel het een verpakking van 3 stuks is van telkens een halve liter. We zullen dus niet tekort komen voor de rest van de reis. Vlot vind ik een ATM om terug wat cash bij te hebben.
In de apotheek koop ik nieuw ontsmettingsproduct aangezien deze ook op was en wat verband. Bushman stond ook op het lijstje maar dit hoef ik niet te kopen, ernlag er namelijk nog 1 die meegenomen mag worden van bij de Trail Angels. Nu staat er nog boodschappen op het programma voor de resupply vanaf Saint Arnaud. Het wordt concentreren en tellen in de winkel. Nadien een uurtje stappen naar het huis en dan opnieuw genieten van de avond.
Een opluchting om een berichtje van Mattia te krijgen deze ochtend. Hij zit goed op schema en ik merk dat hij geniet. Opnieuw werd een zalig ontbijt voorgeschoteld deze ochtend. Gisteren had ik een goed ingevulde dag. Vandaag is het plan om het rustig aan te doen. Ik zou enkel naar het strand wandelen dat 2 km verder ligt en boodschappen voor het avondmaal doen.
In de late voormiddag haalt Trent een hiker op die ziek is, Daphné uit Leuven. Ze is sedert 5 dagen aan het rusten in Nelson door maagproblemen. We geraken aan de praat waardoor het al vlug 13u is. Tent stelt voor om me naar de winkel te brengen, wat me 2u uitspaart om er heen en terug vandaan te wandelen.
Hij staat erop om me tot aan het strand te brengen, wat ook een half uur ernaar toe wandelen uitspaart. En zo kan ik genieten van een uurtje strandwandeling en de terugkeer tot aan de woning. Een rustige dag dus. Vanavond koken en zo passeert de tijd vlug.
Ik boekte een kamer in de lodge in Saint Arnaud voor overmorgen. Als alles goed verloopt voor Mattia, dan zal hij overmorgen namelijk aankomen on dit dorpje. Ik kijk er nu al naar uit om hem terug te zien!
Het oorspronkelijke plan was om rond de bay te wandelen vandaag. Maar Trent en Daphne hebben me warm gemaakt om naar de cinema te gaan. Blijkbaar is dit een must do hier. Ze vertellen dat het een gezellige cinema is met niet meer dan 10 stoelen in de zaal en de film The Banshees of Inisherin zou de moeite waard zijn. De prijs is goedkoper dan in België, 7 euro, daarvoor kan ik het dan ook niet laten.
Zo veranderen de plannen voor vandaag. Terug opgestaan met een zalig ontbijt en het is op het gemak naar het stadscentrum gaan. Ik krijg een berichtje van Mattia dat hij perfect op schema zit. Meer dan verwacht mis ik hem ook al stel ik het heel goed en geniet ik van de stad en de rustige dagen. Toch ben ik blij dat we vanaf morgen terug te samen zullen zijn. Om 13u begint de film en nadien is het anderhalf uur terug wandelen.
De was kon ik vanochtend doen dus vanavond wordt het de trekkersrugzak terug inpakken. Heel benieuwd hoe het hitchen morgen van Nelson tot Saint Arnaud zal gaan. Het wordt wellicht hitchen van punt to punt, telkens van dorp naar dorp. Ik kijk er alvast naar uit want het zijn telkens leuke gesprekken met de mensen die stoppen tijdens het het hitchen. Ik zal de foto's van het eten pas tonen aan Mattia wanneer hij zelf een goede maaltijd voor de neus heeft staan of een zak chips kan eten :-).
Nog een laatste keer genieten van het ontbijt dar Trent voorziet. Joepie vandaagnzie ik Mattia terug en ik kijk er al naar uit! Trent brengt Daphné en ik naar het dorpje Wakefield. Op het kruispunt zetten we onze grootste glimlach op en steken we onze duimen uit. Heel veel mensen passeren en zwaaien naar ons, toch duurt het een groot uur voor iemand stopt. Hij kan ons tot aan het volgende kruispunt dat rechtstreeks naar Saint Arnaud gaat brengen. Eens afgezet hebben we geluk want na een paar minuten kunnen we in een andere auto springen.
In Saint Arnaud komen Mattia en ik exact op hetzelfde moment aan. ZALIG om elkaar terug te zien! Hij vertelt moe te zijn maar heeft de energie om me alles te vertellen en foto's te tonen. We slapen vanavond in de lodge dus hebben een goed bed. In de laundry kamer kom ik andere hikers tegen die me zeggen: Aa jij bent dat meisje van Mattia, ze vertellen dat Mattia zo vlug wandelde dat het duidelijk was dat hij op missie was om me terug te zien. Dat is lief om te horen :-). Mattia zal zijn verslag voor jullie op een andere dag typen. Wordt vervolgd en bij deze sluit ik mijn deel hierbij af.
Reactie plaatsen
Reacties
Hallo Delphine en Mattia,
Ik denk nog af en toe aan jullie.
Wat een avontuur beleven jullie!
Ik wens jullie verder nog een verbindende reis toe!
Van hart,
Paul