23 januari - 27 januari. Dag 81 - 85: The Gerard Ranges

Dag 1: browning to slaty hut

Vandaag gaan we opsplitsen. We vertrekken vanuit onze hut na ons laatste ontbijt tesamen. Het eerste stukje wandelen we nog samen. Het was grotendeels makkelijk wandelen tot we eventjes naast/door de rivier moesten wandelen.

Toen was het zover, Hacket junction. Dit is waar we elk ons eigen pad kiezen. We nemen ons afscheid voor de komende dagen. Delphine had het lastig om me alleen om pad te sturen. Ikzelf hoopte dat ze zonder problemen haar weg zou vinden tot in Nelson.

Niet veel later was ik alleen, een heuse tocht voor me met meer dan 7000 hoogtemeters in de komende dagen. Iets verder kwam ik de hacket hut tegen, van hieruit vertrok de track richting de starveal hut. Enkele rivercrossings en een heuse klim van 890 meter.

Ik vloog er direct in en baande me over de stenen van de rivier om de schoenen droog te houden. Even later begon de echte klim door het bos. Deze was gevarieerd met soms zeer steile en lastige stukken en soms was dit veel gestager. Na een goede 2 uur klimmen bereikte ik de starveal hut.

Er waren hier een hele hoop mensen met fluojasjes. Blijkbaar had een helikopter hen net gedroot voor natuurwerken in het bos. Niet veel later kwam een 2de helikopter hun gerief afzetten. Ik stond erbij en ik keek ernaar. Uniek om dit mee te maken!

Na een korte pauze ging ik verder de berg op. Het was nu nog 300 meter omhoog tot aan de 1ste top die ik zal bereiken. Hier was het veel aangemaner. Ik was uit het bos en had een prachtige omgeving om van te genieten. De klim was niet zo steil en voor dat ik het wist was ik boven. Van hieruit blijft het wandelen op de richel tot aan de volgende hut.

Eenmaal aangekomen nam ik de tijd om een snack te eten en te bekomen van de dag. Later op de dag kwamen er nog 2 mensen aan bij de hut. We spraken af om morgen samen het moeilijkste deel samen te wandelen uit voorzorg.

Dag 2: slaty to rintoul hut

Het had s'nachts een beetje geregend en de hut was volledig omring door mist deze ochtend. Volgens het weerbericht zou het met middag terug moeten opklaren. We vertrokken vrij vroeg en namen onze tijd voor de eerste paar kilometer. Eerst hadden we nog vrij mooi zicht tot het weer wat bewolkter kwam. Het was heel de tijd op de richel. Het pad was duidelijk en goed gemarkeerd.

Op de 1ste piek was het steeds bewolkt. We hoopten op wat opklaringen maar na 30 minuten te wachten begonnen we wat af te koelen en besloten we verder te gaan. De richel leidde ons van old man peak naar het begin van little rintoul. Hier namen we een vroege lunchpauze.

De bewolking was stilaan aan het wegtrekken terwijl we lunchten. Eindelijk werden we beloond voor ons geduld. Nu kwam het moeilijkste en mooiste stuk van de track. 500 meter omhoog naar little rintoul. Daarna 350 meter omlaag langs een steile afdaling om dan terug 450 meter te klimmen tot op mt rintoul. Het klimmen was vrij lastig maar niet heel technisch. Er was genoeg ruimte en geen rare stukken waar je problemen zou krijgen. Het afdalen tussen de 2 bergen was een stuk lastiger. Hier moest je wel je tijd nemen zodat je zeker niet zou vallen.

Eenmaal op de hoogste top had je een prachtig zicht van je omgeving. Je kon mooi zien waar je al gewandeld had en van hoever je komt. Enkel maar wilderniss rondom je, het was vrij uniek om dit te beleven. De afdaling was opnieuw steil maar vrij breed, de ondergrond waren vele losse steentjes waar je letterlijk met je hielen in kon zakken en zo makkelijk on afdalen. Na de afdaling kwam ik aan bij rintoul hut.

Het was een rustige maar vrij intensief. Qua concentratie voor het terrein. Mijn lichaam voelt vrij goed en morgen ga ik een grote dag inplannen.

Dag 3: rintoul to top wairoa hut

Ik stond vroeg op om er een grote dag van te maken. Het zou vrij bewolkt zijn en veel van de track is in het bos vandaag. Het begon met een klim naar purple top. Waar ik terug mooie verzichten had en over grote rotsblokken moest wandelen. Daarna volgde een lang stuk door het bos met kleine klimmetkes en afdalingen. Ik baande me snel langs de bomen en takken en passeerde de 1ste hut na 2 uur.

Van hieruit begon een lange afdaling tot diep in de vallei. Deze was grotendeels goed te doen. Enkel het laatste stuk was iets steiler. Het bos begon hier meer en meer wespen te tonen. Als ik stopte hoorde ik enkel maar gezoem rond me. Bij iedere stap zag ik wel een wesp die rond mijn voeten zweefde. Eenmaal beneden kwam ik aan bij de 2de hut. Ik nam hier een korte pauze bij de picnicbank. Na 2 minuten was ik omringd door zandvliegen,wespen en bijen. Ik vluchtte de hut binnen om verder te kunnen eten zonder gestoord te zijn.

Er was hier een prachtige rivier om in te zwemmen, jammer genoeg was het vandaag niet warm genoeg om ervan te profiteren. Ik nam dus een korte pauze en ging verder tot aan de 3de hut. Deze track volgt de rivier stroomopwaarts. Meerdere malen moest ik de rivier oversteken, waardoer de schoenen iedere keer doorweekt waren. Ook was dit één van de moeilijkste stukken,steile klimmen en afdalingen gecombineerd met smalle paadjes en diepe afgronden. Het ging niet vooruit en mijn energie was aan het dalen. Ik voelde dat ik te weinig had gegeten.

Omdat ik er bijna was weigerde ik pauze te nemen of mijn water bij te vullen. Iedere minuut kwam enkel maar zwaarder. Op het laaste was er ook nog een lange steile klim tot aan de hut. De moeilijkheid van de track was gelukkig geëvenaard met de prachtige watervallen die ik onderweg tegenkwam.

Iets na 16 uur kwam ik aan bij top wairoa hut. ik begon direct aan de snacks om wat energie op te doen. Niet veel later voelde ik me al stukken beter. Morgen doe ik nog een lange dag. Ik had delphine beloofd om tegen de 27ste in dt arnaud te zijn dus moest ik goed doordoen.

Dag 4: Top wairoa to red hills hut

Vandaag gaan we de red hills in. Het begint met een grote klim van 800 meter vanuit de hut. Langs gras en grote steenvelden baande ik me een weg omhoog. Het was mistig vandaag en voor dat ik het wist was ik al boven. Het tempo zat goed en de voeten waren pijnvrij. Ik wist dat vandaag de zwaarste dag ooit zou zijn. 30 km en 2100 hoogtemeters op en neer. De tijd en kilometers vlogen voorbij.

Het landschap was totaal anders dan vorige dagen. De stenen waren hier rood en de grond was korrelig. Qua planten was het hier vrij dor. De vruchtbaarheid van dit landschap was duidelijk minder. Dit zorgde wel voor vele plaatsen waar je constant mooie zichten had.

Het pad bleef heel tijd de rivier volgen eenmaal ik terug afgedaald was. Het pad ging daarna vaak op en meer met hier en daar wat steile stukken. Het was vrij gevarieerd en het ene stuk ging sneller dan het andere.

10 uur en 30 minuten heeft het geduurd voor ik mijn bestemming bereikte. Ik had vandaag veel meer gegeten en gedronken terwijl ik wandelde. Ik voelde me daardoor veel energieker. Dit was het einde van de richmond ranges.

Dag 5: Red hills hut to St arnaud

Vandaag heb ik afgesproken met delphine in St arnaud. Een klein dorpje waar we een hotelkamer geboekt hadden voor 1 nacht. Ik moest wel nog 22 km wandelen vanuit de hut. Gelukkig was het pad van hieruit een mountainbike track. Het wandelen ging vlot alhoewel de track terug steil was. De belofte van vers eten deze middag deed me nog sneller wandelen.

Na 11 km kwam ik op een gewone binnenweg uit. Hier kon ik nog sneller wandelen en ik vloog letterlijk het dorp binnen. Ik kwam een vuilbak tegen waar ik al mijn afval in propte en bij de winkel zag ik delphine net binnenwandelen. Het weerzien was leuk en babbelden wat bij. Het voelt toch wel anders om zonder haar te wandelen. Blij terug samen op paf te kunnen gaan. De rest van de dag was in het thema van vers eten, jacuzzi, douchen en ontspannen.

We hebben hier maar 1 nacht, morgen gaan we een halve dag wandelen zodat mijn benen wat kunnen rusten en we niet moeten betalen voor nog een dure nacht.

~Matn ~